Waterloopbos

Het Waterloopbos is aangelegd in 1944 en is daarmee samen met het Voorsterbos, het oudste bos van Flevoland. Het Waterloopbos ligt in het buitengebied van Marknesse in de Noordoostpolder. In 1952 droeg de Rijksoverheid het Waterloopbos over aan het Waterloopkundig Laboratorium.

In dit onderzoeksinstituut testten wetenschappers van het Waterkundig Laboratorium in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw uit hoe allerlei bouwwerken in het (bewegende) water werkten en stand hielden. Zo is de naam Waterloopbos ontstaan. Bij elke opdracht werd een proefopstelling op schaal in het bos gebouwd. Zo zijn in het Waterloopbos de Deltawerken en de havens van Lagos, Rotterdam,Bangkok, IJmuiden en Vlissingen berekend en ontworpen. Maar ook bij het ontwerpen van een tientallen kilometers lange zeewerende dijk in Coronie (Suriname) is het Waterloopkundig lab betrokken geweest en heeft de precieze positie bepaald waar de dijk moet komen te liggen.

Met behulp van stuwen en dammen bootsten ingenieurs de werkelijkheid na. Als de onderzoekers klaar waren met hun studie, lieten ze de proefopstelling gewoon in het Waterloopbos achter. Het is altijd de insteek van de directie en medewerkers van het WL geweest om het bos en de natuur zoveel mogelijk te ontzien. De natuur greep daarop volop haar kansen, goten en geulen, dammen en stuwen raakten weelderig begroeid met allerlei soorten planten. Het bos was alleen toegankelijk voor mensen die aan het werk waren aan de modellen in het bos.

Het Waterloopbos ligt in de polder en dus laag, het water buiten de polder is een kleine 5 meter hoger dan de bodem van de polder. Dit was handig voor het Waterloopkundig Laboratorium, zij maakten in en om het Waterloopbos kanalen en sloten om water uit het 5 meter hoger liggende Randmeer (het Vollenhoverkanaal) aan te voeren wat zij dan weer gebruikten om stroming van water in de diverse schaalmodellen te verkrijgen. De uitlaat van het water is in de veel lager gelegen Zwolsevaart.

Met de komst van de computer werden de schaalmodellen in het bos overbodig. In 1995 wordt het WL geprivatiseerd en het bos wordt direct verkocht aan een projectontwikkelaar. In 1996 neemt de directie van het WL het besluit om de vestiging in Marknesse over te brengen naar de vestiging in Delft. Het overbodige geworden terrein wordt verkocht aan een projectontwikkelaar. Hij wil in het Waterloopbos en zijn omgeving 1000 vakantiewoningen plaatsen. Omwonende en diverse natuurorganisaties komen in opstand en weten in een jarenlange procedure te voorkomen dat de projectontwikkelaar een groot deel van het waterloopbos kapt en er 1000 woningen neerzet.

Het Waterloopbos wordt eind 2002 gekocht door Natuurmonumenten die er door een gift van de nationale postcodeloterij een prachtig toegankelijk bos van maakt.

Tot ieders opluchting kiest ook Natuurmonumenten ervoor om dit deel van het Voorsterbos, de naam “Het